Ivar Slik, 28 jaar oud en full-time gravelracer. Na jaren gekoerst te hebben op (Pro-) Continental niveau gaat hij zijn droom achterna. Samen met Willier geven
FUTURUM en
Speed On Wheels hem deze kans. We volgen hem tijdens zijn eerste seizoen als professioneel gravelracer. Eerste koers van het seizoen? The Tranka rondom gravelwalhalla Girona.
Ivar Slik beschrijft zijn zege en ervaringen in eigen woorden
Na maanden van voorbereiding was het eindelijk tijd voor het eerste gravel event van dit jaar: Traka Gravel Girona. De dagen voor de wedstrijd deed ik twee verkenningen van het parcours en de omgeving en het is prachtig hier, met lekker weer en een heleboel gravelwegen.
Vanaf de start
Om 7 uur ’s ochtends klonk het startschot voor een 200 kilometer race met 2200 hoogtemeters. Vanaf de start begon het direct met een technische en modderige sectie. Meerdere valpartijen bevestigden dat je scherp op je positie moest zijn. Ik reed constant in de top-5 en voelde aldoor controle over de race.
Het ontstaan van de kopgroep
Op de korte klimmetjes had ik een goed punch. Met een kopgroep van 12 renners maakten we snelheid over het vlakke deel van de race. Na de eerste verzorgingspost sloot een tweede groep zich bij ons aan en vormden we een klein peloton richting het beslissende moment van de race, een 7 kilometer lange klim. Het was mijn doel om daar alles te geven. Op de klim groef ik diep in mijn krachten en slechts drie andere renners konden volgen. Onder die drie bevonden zich Laurens ten Dam en Peter Vakoc, beide voormalig profrenners.
Richting de finish
In de snelle afdaling kwamen nog twee mannen terug. Dit was daadwerkelijk het beslissende moment. Met een aantal moeilijke stukken tot de finish, brak de groep meerdere keren op technische secties en korte klimmetjes. Maar geen van die stukken was allesbeslissend, waardoor we met zes renners richting de finish reden. Vanaf dat moment vertrouwde ik op mijn sprint. Het gevecht met de nummer twee was intens tot de bocht voor de eindstreep. We naderden de bocht op hoge snelheid en ik sprintte om de leiding te nemen. Vanwege de hoge snelheid was ik bang dat ik zou wegglijden in de laatste bocht, maar mijn banden hielden perfecte grip op het gras.
De winst
Toen ik om me heen keek en zag dat de overwinning een feit was, voelde dat heel speciaal. Het was uiteraard heel fijn om de eerste gravelrace van het jaar te winnen. Vooral vanwege de maanden van voorbereiding en het opzetten van mijn eigen one-man team. Een speciaal woord van dank gaat daarom uit naar mijn partners en de mensen die geloven in dit project. Dit smaakt absoluut naar meer en ik kan met een goed gevoel naar de Verenigde Staten afreizen waar ik zal racen in de Gravel Locos, Rule of Three en de belangrijkste gravel race van het jaar: UNBOUND op 4 juni.
