We Ride Flanders | De Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen

Eigen ervaring

Na inmiddels 4 deelnames kan ik enkel beamen dat We Ride Flanders één groot wielerspektakel is. De sfeer, juichende mensen dan al langs de kant, 1000’en eensgezinde wielrenners, de geur van bier en snacks langs de kant. Deze toertocht heeft alles wat je van de gehele sfeer en entourage van Vlaanderens mooiste verwacht.

De start
Laat ik beginnen met de overnachting van te voren en het opstaan voor de strijd. Wij hadden alle keren de pech niet in Oudenaarde te overnachten, maar dat doet niet veel af aan de sfeer. Die eerste keer in een hotel in Gent, met de finish in Ninove en met toen nog de Muur van Geraardsbergen in het parcours! We werden wakker en volgden de geur van massageolie en tijgerbalsem richting de ontbijtzaal waar wielertoeristen zich tegoed deden aan een overmatig ontbijt met veel sterke koffie. De echte die-hards pakten de shuttleverbinding naar Antwerpen om vanuit daar de volledige afstand te rijden. Wij – de iets minder geharde, maar niet minder enthousiaste – recreatievelingen trokken richting de start in (toen nog) Ninove.

Alle legendarische stroken en klimmen
Al die vier deelnames heb ik me gewaagd aan de 179 kilometer, dus een vijfde deelname moet er nog van komen voor de volledigheid. Maar ik moet er ook direct bij vermelden dat je bij de, om het maar zo te noemen, tweede afstand wel alles voor je kiezen krijgt waar je voor gekomen bent. En omdat het in april plaatsvindt kan ik na meerdere deelnames ook zeggen dat ik alles voor de kiezen heb gehad. Ik mag me gelukkig prijzen dat De Muur er bij mijn eerste twee deelnames nog inzat en ik mag me gelukkig prijzen dat ik zowel in regen en wind als in zonneschijn heb mogen rijden. Voor de heroïek is regen en wind wel een aanrader. Denk dan alsjeblieft aan je bandenkeuze en -spanning want de verkeerde keuze gaat je hoe dan ook parten spelen, vooral op kasseistroken. Die zijn onverbiddelijk, zeker als de weg ook nog omhoog loopt. Want dat laatste wil je natuurlijk zelf niet: omhoog lopen.

De sfeer
De sfeer, de drukte, het gejuich van toeschouwers en de al aanwakkerende geur van de frituur duwt je figuurlijk omhoog op legendarische klimmetjes als de Koppenberg, Kanarieberg, Oude Kwaremont en al die andere. Maar de drukte staat op enkele delen soms ook het fatsoenlijk doorfietsen niet toe. Dan hoor je links, rechts, voor en achter het gevloek en getier in prachtige Vlaamse benamingen en tongval als men meent toch door te kunnen fietsen. En geloof me, die paar brutalen die slingerend tussen 100’en wandelende wielrenners, al sleurend aan armen en geduwd door de menig respectvolle toerist, halen het soms ook nog. Laat je vooral niet weerhouden van een deelname overigens, want dit hoort er in mijn ogen gewoon bij! En je kunt natuurlijk ook bewust eerder of later starten, want je hoeft niet perse in die massale drukte terecht te komen.

De finish
De finish in Oudenaarde is wat mij betreft de beste wissel voor het verwijderen van de Muur uit het parcours. De Muur is legendarisch, maar de finish in Ninove op een min of meer doorgaande weg was dat niet. De finish in Oudenaarde is exact waar je terecht wil komen als je denkt aan de Ronde. Volgeladen terrassen, lekkere pintjes, grote verhalen en goed herstelvoedsel uit de frituur! En dan een nachtje slapen en ergens langs het parcours of aan de finish een plekje zoeken om de heren en dames het echte werk te zien verrichten. Ik ga mijn vrouw lief aankijken of ik in 2023 toch niet nog een keer de laatste keer een weekendje in wielerisolement mag.