Nieuwe prikkels | Exclusief interview Dylan Groenewegen

Tour-etappes

“De mooiste van de vier etappes die ik tot nu toe in de Tour won? Mijn overwinning in Parijs van 2017, denk ik, de eerste was dat. Als klein jongetje droom je ervan om ooit een Tour-etappe te winnen en voor sprinters is de meest ultieme de rit in Parijs. Ik kon het bijna niet bevatten dat ik er won. Ook omdat zo’n beetje die hele Tour Marcel Kittel oppermachtig was en ik constant achter hem eindigde. Ik kwam wel steeds dichterbij. Als dan in de allerlaatste en allermooiste rit alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen, is die ontlading zo groot. Dat is onvergetelijk. Letterlijk, want ik kan me alles van die finish nog herinneren. Hoe de eindstreep eruit zag, de stenen op de grond. En dat ik dacht: heb ik nou gewonnen of niet? Want André Greipel kwam nog best hard opzetten. Uiteindelijk bleek ik meer dan een fietslengte verschil te hebben, maar toch kon ik het gewoon niet geloven. Tot ik onze verzorger zag juichen aan de kant. Toen dacht ik: dan ga ik ook maar juichen! Het is echt een geweldig moment als je ploegmaten naar je toe komen en helemaal door het dolle zijn. Mijn ploegmaat Paul Martens zei me dat hij de zege een van de mooiste momenten uit zijn carrière vond. Dat doet je wat. Want een sprint doe je ook echt als ploeg.”

Tour-druk

“Ik heb niet veel ervaring met andere grote rondes, maar heb vorig jaar na mijn schorsing (na de door hem veroorzaakte crash met Fabio Jakobsen, red.) wel de Giro gereden. Toen zag ik voor het eerst duidelijk het verschil. Dan besef je pas echt hoe erg de Tour de France leeft bij mensen. Ook al is in de Giro het deelnemersveld eveneens heel sterk en zijn de etappes net zo goed heel zwaar, de sfeer is er veel relaxter. In alles: van de interviewtjes voor de start tot de organisatie. Bij de Tour is alles gewoon groter: de aandacht van het publiek in de ochtend, de hoeveelheid interviews. De tijdslimieten zijn strakker. Door alle aandacht die erbij komt kijken ben je ‘s avonds veel later in je hotel, en dat maakt de Tour wat zwaarder. Of de druk daardoor groter wordt? Ik moet zeggen dat ik dat zelf niet zo ervaar. Ik denk niet: we gaan nu naar de Tour, dit is anders. Ik voel eigenlijk precies net zoveel druk als voor iedere andere wedstrijd. Ik zie het gewoon zo dat ik in de Tour dezelfde concurrentie heb die ik anders ook heb. En ik wil gewoon altijd winnen. Iedere wedstrijd. Dus dan maakt het me niet uit welke koers het is.”

Nieuwe ploeg

“Ik zat al zes jaar bij Jumbo. Door alles wat er gebeurd was op persoonlijk vlak merkte ik dat het tijd was voor een nieuwe stap. Jumbo-Visma voelde voor mij echt als familie, maar om verder te komen is het soms nodig om te kiezen voor een nieuwe omgeving en nieuwe prikkels, dit om ook weer nieuwe motivatie te krijgen. En ook om een streep onder dingen te kunnen zetten. Ik heb gekozen voor een ploeg die echt voor het sprinten gaat. Bij BikeExchange Jayco hebben ze heel goede jongens voor de sprinttrein, en die groep gaan ze de komende jaren alleen maar uitbreiden. Bij Jumbo-Visma lag de prioriteit niet bij de sprintploeg, wat heel logisch is omdat ze de beste klassementsrenners hebben. Voor mij was het een logische beslissing om voor deze ploeg te kiezen. Ik voelde me er gelukkig meteen thuis. Het zijn allemaal Australiërs. En die liggen me goed, heb ik gemerkt. Hun humor is leuk, scherpe humor, heel direct. Ik houd daarvan. Het klikt en er wordt veel gelachen over de meest domme dingen. Al moet ik zeggen dat er bij Jumbo-Visma ook veel gelachten werd hoor, dat was ook een heel gezellige ploeg.”

Fabio Jakobsen

“Het is geweldig dat het met Fabio zo goed gaat na de crash, en dat hij weer terug op zijn niveau is. Voor mij is dat natuurlijk geweldig om te zien, ook omdat het uiteindelijk ontzettend oplucht. En omdat het goed met hem gaat, is het voor mij makkelijker om die periode achter me te laten. Daar helpt een nieuwe ploeg ook bij. Je zet er een streep onder en kijkt vooruit. BikeExchange Jayco heeft de situatie niet van dichtbij meegemaakt zoals Jumbo-Visma. Bij mijn huidige ploeg zien ze mij alleen maar als een nieuwe topsprinter die voor overwinningen moet zorgen. Dat is het voornaamste onderwerp van gesprek daar.”

Schijfremmen

“Toen ik na mijn schorsing terugkwam moest ik weer wennen aan het sprinten. Je bent door alles wat er gebeurd is wat huiveriger. En ik dacht ook: ik kom nu terug in het peloton, het zal vast wel anders zijn na alles wat er gebeurd is. Maar er bleek niks veranderd. Het was nog net zo chaotisch en mensen gingen nog steeds van links naar rechts. Terwijl ikzelf wel een beetje veranderd was. Dus ik was aanvankelijk wat voorzichtiger en onzeker in de finale. In het begin kneep ik daardoor soms te vroeg in mijn remmen. Los van dat ik überhaupt voorzichtiger was door wat er gebeurd was, kwam dat ook een beetje door de omschakeling naar schijfremmen. Ik had op de Bianchi heel lang met gewone velgremmen gereden, maar toen ik terugkwam in het peloton reden we op een Cervélo met schijfremmen. Misschien klinkt het gek, maar ik heb echt moeten wennen om die fiets onder controle te krijgen. Het zelfvertrouwen moest langzaam weer terugkomen. Ik won nog wel drie keer vorig jaar, zo slecht was ik nou ook weer niet. Maar ik was over het algemeen wel een beetje een softie. Ik vond het wel goed allemaal, ofzo. Dat gevoel is nu helemaal weg. De motivatie is terug, net als de lef die nodig is om een finale te rijden.”

Ander materiaal

“Het omschakelen naar een andere fiets is überhaupt soms best lastig. Ik had toch zes jaar op een Bianchi gereden en dan raak je gewoon gehecht aan je fiets. Dat wordt een soort verlengstuk van je, alles voelt heel vertrouwd. Het is lastig uit te leggen waarin dat precies zit, maar met die Cervélo had ik gewoon een minder goed gevoel. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik toen minder in vorm was en in die tijd na mijn schorsing voelde ik me bovendien wat onzeker. Dan zit je automatisch minder lekker op je fiets. En dan ga je ook sleutelen aan je fiets, op zoek naar dat goede gevoel. Dat moet ik gewoon niet doen, dat weet ik. Want dat is iets mentaals: als ik me goed voel, dan maken die millimeters me allemaal niet zoveel uit. Nu rijd ik op een Giant. Bij de switch heb ik gewoon exact alle maten overgenomen zoals ik op mijn Bianchi zat. Zodra ik erop stap heb ik het gevoel dat het mijn fiets is.”

Sokken

“Goedzittende sokken vind ik één van de belangrijkste dingen aan mijn outfit. Ze mogen niet te dik zijn, maar ook niet te dun. Ze moeten echt comfortabel voelen en absoluut niet afzakken. Ik vind hoe mijn sokken zitten belangrijker dan hoe mijn broek zit bijvoorbeeld. En schoenen zijn natuurlijk ook belangrijk. Ik ga de naam niet noemen, maar er is ooit een schoenensponsor geweest waarvan de schoenen totaal niet lekker zaten. Toen ging ik nóg obsessiever de oplossing in de sokken zoeken haha. Verder moet het er uiteraard ook een beetje goed uitzien, dat vind ik toch wel belangrijk. Hoe belangrijk? Nou, ik ben niet zoals Bram Tankink, die kwam rustig met een grijze en een witte sok aanzetten, haha. Wat mij betreft moeten het altijd witte sokken zijn. Er mogen geen gaten in zitten. Als het er allemaal goed uit ziet voel ik me net wat beter. Als ik met te lage sokken zou rijden of met een lelijke bril, zou ik wel een paar procent minder zijn, denk ik. Of dat een sprintersdingetje is? De meeste sprinters zijn inderdaad wel meer bezig met uiterlijke dingen. Over het algemeen is het wat meer show.”

Mooiste

“Wat ik het mooiste vind aan mijn vak? Dat is toch puur het sprinten, dat je alles geeft wat je in je hebt. Er komt heel veel bij kijken. De dag begint bij de meeting waarin je de finale doorspreekt en je elkaar al op scherp zet. In de laatste paar kilometers voel je het steeds nerveuzer worden. En dan is er het moment dat je de adrenaline echt voelt opkomen. Die laatste bocht komt, de knop gaat om en je gaat voor elkaar door het vuur om het af te maken. Dat is echt een fantastisch gevoel.”

FuturumMag.20

Dit artikel is afkomstig uit FuturumMag.20, het magazine van FuturumShop. Wil je meer interviews, reviews, tips of achtergrondverhalen lezen? Klik hier voor alle artikelen uit het FuturumMag.