TRANSCORDILLERAS 2024 | FuturumMag.24

Gastblogger | 20 maart 2024

De immense Andes, 1.045 kilometer, 20.000 hoogtemeters, een verzengende hitte – de Transcordilleras is een uitdaging die het uiterste vraagt van lichaam én geest. En daarmee is de Colombiaanse ultrarace spek voor de bek van Laurens ten Dam, die een tandje bijschakelt als hij na checkpoint 1 vijf uur achterligt op Robert Britton, de Canadese ex-prof.

In de regio tussen Vélez en Puerto Berrío stijgt de temperatuur naar 43 graden Celsius. De motor koel houden in deze bakoven, heeft nu Laurens’ hoogste prioriteit. In de wanhoop stapt hij onder een buitendouche in de tuin van wildvreemden. Het water is er zo warm, dat je er een ei in kunt koken. Een noodhut voor passerende cowboys – met een oude koelkast mét cola – biedt uiteindelijk redding.


Na een korte rustpauze vervolgt Laurens zijn route in de avond, met dalende temperaturen. Rond kilometerpunt 560 vat hij drie uur slaap. Wat Lau dan nog niet weet is dat Britton het ook ontzettend zwaar heeft gehad en al vier uur gestrekt ligt in hetzelfde dorp. Terug in de race! De eigenlijke leider Xavier Chiriboga uit Ecuador die pas net is opgemerkt wegens een haperende tracker, heeft nog helemaal niet gerust en schakelt zichzelf zo uit.

Bij checkpoint 2 op kilometerpunt 780 ligt Laurens aan kop. Hij richt zijn vizier op een hotel 80 kilometer verderop in Fredonia en arriveert daar pas vijf uur later vanwege het ruige terrein en de lange klim. Na drie kwartier schiet Laurens wakker als hij zich beseft dat hij de laders nog moet wisselen. Op de bedrand ziet hij dat Britton slechts twee kilometer van hem vandaan is. Wat nu te doen: terug het nest in of de race hervatten?


Midden in de nacht verlaat Laurens het hotel en pikt hij al snel de worstelende Britton op. De Canadees zit zonder water en moet op zoek. Laurens maakt zich als leider op voor een nagelbijtende finale, die gekruid is met een steile en lange klim op 80 kilometer van de finish, een lastige afdaling en vanaf daar een relatief rustige weg van 50 kilometer naar de streep. Besef van tijd heeft hij niet meer, laat staan dat hij weet hoe groot zijn voorsprong op Britton nog is. Hij voelt zich opgejaagd en gaat in een modderige bocht onderuit. Terug in de racefocus, houdt hij zichzelf voor.

De inwoners van het dorpje Sante Fe de Antioquia zijn net aan hun dag begonnen. Een jonge vrouw op een bankje kijkt verbaasd naar de bepakte wielrenner die zo verwilderd het plein oprijdt, enkel aangemoedigd door een man of drie van de organisatie. Geen menigte, geen speakers, geen applaus. Het maakt Laurens niets uit; de buit is binnen na minder dan 73 uur avontuur. Hij eigent zich het andere vrije bankje toe als rustplek voor de komende uren.


Lees verder